نتایج نشان می‌دهد که دفعات چرت زدن کودکان منعکس‌کننده نیازهای شناختی آنان است. به عبارت دیگر، برخی از نوزادان اطلاعات را در طول خواب به‌طور موثرتری تلفیق می‌کنند و در نتیجه چرت‌های کمتری دارند، در حالی که برخی دیگر با دایره لغات کمتر و مهارت‌های شناختی ضعیف‌تر ممکن است به چرت‌زدن مکرر نیاز داشته باشند.
دکتر تئودورا گلیگا، محقق اصلی این طرح اظهار کرد که نگرانی والدین در مورد الگوهای خواب فرزندشان ممکن است نابجا باشد.
والدین نگران این هستند که فرزندانشان به اندازه سنشان چرت نزنند، یا به‌طور مکرر و طولانی چرت نزنند، اما نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که چرت‌های مکرر کودک نشان‌دهنده نیازهای شناختی فردی اوست. برخی در تجمیع اطلاعات در طول خواب کارآمدتر هستند، بنابراین کمتر چرت می‌زنند.
گلیگا همچنین به ارتباط بین عملکرد شناختی و دفعات چرت زدن اشاره کرد که کودکانی که دایره لغات کوچک‌تری دارند یا نمره پایین‌تری در سنجش عملکرد اجرایی دارند، بیشتر چرت می‌زنند.
این مطالعه عادات خواب ۴۶۳ نوزاد بین هشت ماهه تا سه ساله را طی خانه‌نشینی سال ۲۰۲۰ بررسی کرد. اطلاعات والدین در مورد الگوهای خواب فرزندانشان، توانایی آن‌ها برای تمرکز روی یک کار، حفظ اطلاعات در حافظه و ظرفیت زبانی مورد تحلیل و تجزیه قرار گرفتند.
یافته‌ها نشان می‌دهد که کودکان نیازهای خواب متفاوتی دارند؛ برخی از کودکان ممکن است در سنین پایین‌تر چرت بزنند، زیرا دیگر به آن نیاز ندارند و برخی دیگر ممکن است هنوز نیاز به چرت زدن بعد از سه سالگی داشته باشند.
وی گفت: در بریتانیا، پیش‌دبستانی‌هایی که کودکان سه تا پنج ساله را ثبت‌نام می‌کنند، شرایطی برای چرت زدن ندارند. مراقبان باید برای تعیین نیازهای خواب کودک از سن ذهنی کودک و نه سن تقویمی استفاده کنند.
این یافته‌ها می‌تواند پیامدهای قابل‌توجهی برای درک رشد نوزاد داشته باشد و ممکن است به راهنمای تحقیقات آینده در این زمینه کمک کند.
نتایج این تحقیق در مجله JCPP Advances منتشر شده است.
